Ana Golović rođena 22.07.1983. i osnovnu i srednju školu sam završila u Beogradu. Akademiju umetnosti u Novom Sadu završavam u klasi slikartsva. Izlagala sam na dosta samostalnih i grupnih izložbi u Srbiji, Evropi i sire. Ucestvovala sam u mnogim umetnickim rezidencijama kao sto su: "Mesec srpske umetnosti" u Abu Dabiju, UAE, 2018 god, "The art of storytelling" Svetski samit održivog razvoja u Abu Dabiju, UAE, 2019/2020.

Trenutno živim i radim u Beogradu i aktivno posećujem umetnička dešavanja.

Obrazovanje sam stekla kroz akademske studije gde počinje i moje interesovanje za druge oblike umetnosti, književnost, teatar, film, fotografija,.. Čovek, sa psihološke i filozofske tačke gledišta je moj osnovni motiv u stvaralaštvu. Ljudska psiha, ponašanja, emocije, odnosi među ljudima su teme koje su me oduvek interesovale i predstavljale izazov kako na ličnom tako i saznajnom planu. Vidim svoje radove kao priče o životu, ženi, ljudima, emocijama i slobodi, te duhovnom traganju, pronalaženju a i gubljenju sebe.  Baveći se ljudskom figurom i unutrašnjim opasnostima i strahovima nastaju serije slika sa ženskom figurom kao centralnim subjektom. Uloga žene i njena osećanja u stanjima tuge, napuštenosti, bespomoćnosti, anksioznosti. Slike nose u sebi realizam i identitet u vizuelnom narativu žene, ljudske figure na velikom formatu smeštene u prostore koji su mirni ali i napušteni, kao i nazivi slika koji na ironičan i satiričan naziv još jasnije opisuju predstvaljene situacije. Akteri na slici su goli, otkrivaju svoja tela, nekad i u neobičnim pozama, oni u isto vreme kriju svoje misli, emocije i strahove i tiho se nose sa njima sami.

Gotovo duhovito, iako mnogo pre pandemije korona virusa, tretiram fenomen socijalne distance, odnosno izolacije. Kada imamo ovakav kontekst kao naše kolketivno iskustvo, posmatranje mojih radova nam skreće pažnju na problem usamljenog čoveka 21. veka i kao svojevrsnog pogleda u neočekivano.